27 بهمن ماه 1396
نشریات اصلاح طلب و اصول گرا در روز 21 بهمن یک روز پیش از تظاهرات اعلام شده به وسیله نهاد های دولتی، تظاهراتی بدون استرسِ و بدون درگیری، با لباس شخصی ها و دیگر نیروهای انتظامی. راهپیمایی گردش گونه ای که معمولا حافظ منافع شغلی و دریافت کننده امتیازات جانبی برای شرکت کنندگان در آن است. به بررسی وقایع دی ماه پرداختند وبزعم خود علل آن را کاویدند. رنگین نامه های مدافع ساختارنو لیبرالیستی موجود و بی خبر از وجود درون مایه قانون اساسی که نقض اصول آن، در واقع نقض اساس این حاکمیت است. بدون درک عوارض این روند قانون زدایی که با دولت رفسنجانی کاربردی شده است، در جستجوی علل انفجار ده روزه دی ماه، به تجزیه تحلیل این پدیده اجتماعی پرداخته اند. ولی بی توجه به وجود اصل 3 وماده 3، 6 و 12 و اصل 29 ،30 و اصل 43 و 9 ماده اش و اصل 44 در قانون اساسی کشور که وظایف دولت و حقوق مردم در آن بدون نیاز به تفسیری بیان شده است، معلول ها را به زیر شلاق نقد گرفته اند و در بی راهه های سرمایه داری مالی خود را هم، گم کرده اند. ما فشرده نتیجه گیری این » نخبگان» دولتی در رسانه های زرد و نارنجی را مطرح می کنیم.
کیهان: » . . . هدف انقلاب مردم نیز اقتصادی نبود. هدف استقلال،آزادی و جمهمری اسلامی بود.»
از نظر روزنامه نگاران این نشریه نولیبرالیستی، وابستگی اقتصادی به مناسبات صندوق بین المللی پول و بانک جهانی همان نه شرقی، نه غربی . . . و استقلال نام دارد. و بدین گونه استقلال سیاسی را هم از استقلال اقتصادی جدا می کنند و در تصورات غیر واقعی شان به این باور رسیده اند که در مناسباتی مستقل زندگی می کنند!! در حالی که آن نیروی قدرت مندی که آنها را پای میز برجام کشاند، همین وابستگی مناسبات سیاسی به ارکان اقتصادی جامعه است.
آزادی را هم، همان آزادی برای اقلیت خودی هایی می دانند که هر روز یکی از آنها با گرین کارتهای مخفی کرده در آستر کت شان، راهی ینگه دنیا می شوند. البته با میلیاردها دلار نفتی. در واقع بزعم آقایان آزادی می شود همان آزادی در یونان باستان که ثروتمندان و اشراف انسان بودند و آزاد، مردمان کار و تولید هم تنها مشتی ابزار برای رفاه این اقلیت استثمارگر.
ولی جمهوری هم از نظر سرشت و درون مایه، همان ولایت مطلقه است. ولی » دشمنان» نمی توانند معنا و پیچیدگی این پدیده ها را درک کنند.
ابتکار: » باز شناسی خطاهای چهار دهه گذشته ضرورت دارد.»
از نظر این نشریه ندیده گرفتن برخی از اصول قانون اساسی آن هم به وسیله هرم قدرت حاکمیت، تنها مشتی خطا است. محروم کردن اکثریت قاطع مردم از حقوق مدنی – قانونی شان (کاربردی نشدن اصل های 43-44 وحذف قانون کار از بازار کار) تنها یک خطای کوچک است. نه 180 درجه چرخش از اصول قانونی اساسی، همان قانونی که به این حاکمیت بابت اجرایی کردن این اصول، با 98 در صد آرا به آنها مشروعیت داده و آنها را موظف به اجرایی کردن آن اصول نموده است. عدم اجرای اصول قانون اساسی در واقع یک کودتای پنهان بر علیه سرشت و بنیان های انقلاب 22 بهمن مردم است.
شهروند: «. . . در این میان جای یک مسیله خالی است. این که نیروهایی که در انقلاب بوده اند یک بار برای همیشه دور هم جمع شوند و ببینند کجای کار مشکل دارد و چگونه می توان از این مشکلات عبور کرد. »
از نظر قلم به دستان این نشریه، مردم وجود خارجی ندارند. و اگر وجودشان را منکر نشوند مانند شاه به این حکم رسیده اند که مردم در آن مرحله از رشد فرهنگی نیستند که آنها را در محاسبات اجتماعی بگنجانند. به هر حال، از نظراین جماعت مردم صلاحیت ندارند در مورد سرنوشت خود و کشورشان نظر بدهند. بزعم این قلم به دستان مردم یک مشت مقلدند، که باید تنها اطاعت کنند، و دستان این آیت های آسمانی را ببوسند.
جوان: » در راه پیمایی 22 بهمن که فردا برگزار می شود حامیان دروغین مردم رسوا می شوند.»
روشنفکران این نشریه نه به خطایی باور دارند و نه به وجود یک مشکل. همه چیز راعالی عالی می بینند. زیرا نه بیکاری وجود داره نه فقر و نه گرانی، و قدرت خرید مردم هم، هر روز تحلیل نمی رود. روز 25 بهمن 96 یکی از نمایندگان مجلس در اعتراض به نرخ صعودی ارز گفتند: تا به امروز با این بی توجهی دولت به نرخ صعودی ارز، «ارزش پول کشور 25 درصد سقوط کرده است «(نقل به مضمون) معنای ژرف تر این واقعیت یعنی دولت هر سال ده درصدی به حداقل حقوق کارگران می افزاید وبعد با یک ترفند ارزی 25 درصد قدرت خرید زحمت کشان را پایین می آورد زیرا عمده ترین کمیت ارز تنها در انحصار دولت است. گرانی های آب و برق و گاز و . . .به جای خود. این است واقعیت حاکمیت مستضعفان. آن هم در حالی که اکثریت کارگران قرارداد موقت و کارگرانی که کارخانه هایشان » خصوصی سازی » شده است، همگی بیکار و آواره شده اند و از سوی دیگرگیوتین حاکمیت گردن دیگر حقوق بگیران دولتی را با طرح های کارآموزی و اصلاح قانون کار و . . . هدف قرار داده است. ولی روشنفکران این نشریه تصور می کنند اینجا علاوه بر بهترین دموکراسی دنیا بهشتی است بدون فقر و گور خوابی و. . .
نشریه . . . : » . . . کسانی . . . با کلید واژه مردم و در حمایت از خواسته ها و مطالبات آنها، مستمسکی برای به تصویر سازی کاذب از خواست و مطالبات مردم پرداخته اند، و این ها قرار است فردا رسوا شوند.»
از نظر گردانندگان این نشریه این همه نیرویی که در بیش از 60 شهر به خیابان ها ریختند مردم نبودند. پس باید نیرو های اسراییلی و امریکایی باشند. واقعا حیرت آوراست که دشمن چه توانی دارد که همه از آن بی خبر بودند. معلوم نیست این روشنفکران مرید منش، تا کی می خواهند سر در زیر برف داشته باشند و منکر کاستی ها شوند؟ گرداندگان این نشریه در مناسبات موجود هیچ ایراد و کاستی نمی بیند از این رو بزعم آنها هر انتقاد و اعتراضی یعنی یک حرکت از سوی بیگانه و دشمن و . . .
این گونه پرداختن به معلول ها به جای علت اصلی، گم شدن در بینهایت چزییاتی است که در روز مرگی زندگی اجتماعی شبانه روز با آن مواجه هستیم. نگرش هایی که حتی پس از تجربه ی 39 سال گذر از روز های اول انقلاب و کم و بیش، گذرِ 30 ساله از حاکمیت تعدیل ساختار و خصوصی سازی در ایران و برآیندش سقوط روزانه قدرت خرید اکثریت قاطع مردم، این روشنفکران هرم قدرت را نتوانسته از خواب نا آگاهی بیدارکند و به شناخت عینی برساند. این جماعت و دولت مردان تنها چشم امید به سرمایه گذاری سرمایه داران غربی دوخته اند که حتی پس از برجام هم وعده های آنها کاربردی نشده است. این روشنفکران حاکمیت همان کودکانی هستند که برای ایستادن برپای خود، یاری دیگری را طلب می کنند. از این رو قادر به درک علت وقایع روی داده هم نیستند. البته با تقسیم جامعه به خودی و غیر خودی و منکر وجود یک نظام کاملا وابسته به سرمایه داری امپریالیستی که منافع کارگران و حقوق بگیران ایران را برای وارد شدن در تجارت جهانی قربانی می کند و با سیاست های تعدیل ساختاری و خصوصی سازی مناسباتی را در ایران کاربردی کرده که از همان روز های اول آن با اعتراضات شدید مردم روبرو شد. ولی حاکمیت آن زمان به رهبری سردارسرمایه داری دلالی وطنی رفسنجانی برای پیش گیری از سرایت تظاهرات به نقاط دیگر، سرعت روند مناسبات نولیبرالی را کند کردند و با سرکوب مردم در ظاهر مشکل را حل نمودند. ولی در واقع تنها صورت مسیله را پاک کردند وبس. ولی روند وابستگی اقتصادی به آرامی پیش می رفت تا اولین شعار انقلاب استقلال در زمینه اقتصاد به گور سپرده شود. این جماعت بی خبر نمی دانستند که وابستگی اقتصادی چنان عوارضی را ایجاد می کند که در نهایت آنها را رو در روی مردم قرار می دهد. هرچند در رنگین نامه های بی ارزش موجود تلاش می کنند وجود مردم را منکر شوند. ولی واقعیت با خواست آنها تغیر نمی کند. از سوی دیگر نگرش و تحلیل پدیده های اجتماعی با ایدیولوژی ایدآلیستی از فرد که ساخته و پردازش شده ی جمع است یک بُت می سازد بدون نقص، اشتباه و ایرادی که می باید او را مقدس گونه پرستید و تنها بدون انتقاد گوش به فرمان او بود. این نگرش اگر در زمانه سده های میانه امکان کاربردی داشت، امروزه پاسخ گوی مسایل پیچیده اجتماعی نیست. در هر صورت این رنگین نامه ها حتی به هشدار اخطار گونه ی مشاور ارشد اقتصادی رییس جمهور هم توجه نکردند. که بحران اجتماعی را با وجود ادامه این روند نولیبرالیستی پیش بینی کرده بود واز همه دست اندر کاران و نهاد های دولتی خواسته بود، بحران را جدی بگیرند و مانند مسیله برجام همگی برای برون رفت از بحران به رایزنی بپردازند. (برجام دوم ) البته جناب نیلی اعلام نکردند، که ایشان وباند نولیبرالیستی وطنی هم چون غنی نژاد و داد خواه و . . . 30 سال این مناسبات را تبلیغ کرده اند وتنها انتقادشان در نوع خصوصی سازی بوده نه درون مایه ویران گر آن. این استادان اقتصاد دانشگاه ها با مدارک دکترا تنها کارگزاران حقیر و فراماسیونر سرمایه داری جهانی هستند که وظیفه اشان را در ایران به خوبی کاربردی کردند. ولی به هر حال روزی، می باید به مردم ایران پاسخ گو باشند. حتی اگر به وطن اصلی شان آن سوی آب فرار کنند، مردم ایران در آنجا هم آنها را رها نخواهند کرد و مورد پرسش قرار خواهند داد. و این فاشیسمت های مناسبات اقتصادی را افشا خواهند کرد.
این ده روز دی ماه، انرژی واپس زده شده ی جامعه را تخلیه کرد. ولی بازتابِ حاکمیت به این انفجار اجتماعی همان شیوه مستبدانه گذشته بود. با این جوانان معترض چه کردند که آنها ترجیح دادند به زندگی خود خاتمه دهند؟! باز دستگیری، محکومیت، زندان و عواقب اجتماعی. . . در این مقطع تاریخی بخشی از انرژی خفته و پنهان قاعده جامعه تخلیه شد؛ بدون این که حاکمیت متوجه شده باشد، دیگر دارد دیر می شود ومی باید این قطار نولیبرالی را متوقف نمایند و یا، مردم بتوانند به بخشی از خواست هایشان رسیده باشند. از این رو، روند انباشت کمیت کاستی های ادامه دارد و به گونه ی تصاعدی تر، ژرفای قاعده جامعه را متاثر می کند. دانش دیالکتیک بر خلاف نگرش های ایدآلیستی حاکمیت، باور دارد، این انباشت زمانی که به مرز خاصی برسد دیگر امکان کنترل اجتماعی آن غیر ممکن می شود و تغیر کیفی غیر قابل اجتناب خواهد شد. همان گونه که بزرگتری سازمان امنیتی شاه، ساواک که پس از سیا و موساد در جهان کم نظیر ترین سازمان امنیتی در سرکوب مردم بود، با رسیدن به مقطع چنین چرخش های تاریخی نتوانست نیروی سیل گونه انقلاب را مهار و کنترل کند. ارتش قدرت مند شاه هم پس از کشتارو قتل عام های خیابانی عاقبت مجبور شد تسلیم شود وعقب نشینی کند. فراموش نکنید هرچه این روند ضد مردمی نولیبرالی شما بیشتر در جامعه باقی بماند خشم مردم، با کینه و نفرت بزرگ تری منفجر خواهد شد. با کمال تاسف در ساختار های دیکتاتوری به دلیل سرگوب های خونین، برآیند مبارزات مردم چندان امیدوار کننده نیست. زیرا از میان طبقه متوسط همیشه یک رهبر فریز شده ی امپریالیسم ساخته، پیدا می شود که در نهایت کشور را به دنباله ی سرمایه داری جهانی گره بزند. باور واپس گرای مراد ومریدی این مرده ریگ جهان بینی ایدآلیسم آن چنان در توده عقب رانده شده رسوخ کرده که فراموش کرده اند آنها نیز دارای همان ظرفیت مغزی هستند و می توانند خود اهرم های قدرت را به دست بگیرند. این گونه نگرش بر گرفته از باور های خرافی است، که از کودکی در گوش مردم خوانده اند، و درمغز آنها فرو کرده اند، که حتی برای بر پا ایستادن می باید از توان و قدرت اسطوره ای – تخیلی فرد دیگری کمک بگیرند. به آنها آموزش نداده اند که بدون نیاز به یاری گرفتن از دیگری باید خود بر پای خود بایستند و با هر مشکل کوچک و بزرگی روبرو شوند. از این رو به جای اندیشیدن و پوییدن دست به سوی آسمان ها می برند. چنین نگرش هایی تنها می توانند در جامعه ویران کننده باشد وسپس سر رشته کارها را به دست دیگری بسپارند تا دور باطل دیگری آغاز گردد. البته اگر روشن اندیشان دانش گرا، نتوانند با وجود اختلافات در نگرش ها، به خانواده خود بپیوندند. و جبهه آزادی خواهی را بر مبنا عدالت اجتماعی تشکیل دهند.
اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران
سخنگو ناصر آقاجری
27 بهمن ماه 1396
-
همه نوشته ها
- کارگر بلوچ در انتهای راه
- استثمار مضاعف بازنشستگاِن پروژه ای، قرارداد موقتی ها
- پرسش ها و باورهای مردم در زمان شدت گرفتن بحران های اقتصادی- اجتماعی
- اتحاد در سازمان های صنفی در شرایط فعلی
- در حاشیه تظاهرات 28 خردادماه 98 در مقابل مجلس استصوابی
- پیشنهاد اتحاد سراسری بازنشستگان ایران برای اتحاد
- شورا و اتحاد در نگرش فعالان کارگری – سیاسی
- برخی نارسایی های بازنشستگی در دوران تعدیل ساختاری و خصوصی سازیِ حاکمیت دینی
- تخته پرش نولیبرالیسم در ایران
- به مناسبت فرا رسیدن اول ماه مه
- ظهور یک نابغه شش دانگ در خیل چپ های «مدرن» وطنی
- قانون زدایی و اقتصاد دان های لیبرال
- پاسخ به چند پرسش «اندیشه نو»
- تهاجم ددمنشانه دولت به حقوق کارگران و حقوق بگیران
- مقدمه ای بر مبارزات طبقاتی کارگران ایران
- خصوصی سازی و کارگران ایران
- نبرد آزاد اندیشی و خودکامگی مذهبی
- ترفندهای فریبنده سرمایه داری در نبرد طبقاتی
- حاشیه های جنبش گارگری در ایران
- سرمایه داران وحشت زده و خارج شدن کارگران از کارخانه ها
- بر آیند یک گفتگوی کارگران بیکار پروژه ای
- ابراهیم
- تظاهرات بازنشستگان
- اشترانکوه
- پاسخ به انتقادات
- حاشیه ای بر کتابِ بازخوانی انگلس اثر جان ریز
- علی آبادانی
- خیمه شب بازی برای . . . مردم
- های و هوی برای . . . !
- حاکمیت ولایت مطلقه در «تداوم راه نولیبرالیستی»
- روند شدت گرفتن بحران جهانی و ایران و «قدرت گرفتن فاشیسم»
- نمایش زندگی یک کارگر «پاکبان»
- حمایت از تولید ملی و تهدید به جنگ با «مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی سازی»
- تولید انبوه، ضرورت تقسیم بازار جهانی و تهدیدهای امپریالیسم جهان خوار
- به مناسبت اول ماه مه سال 97
- بلوچ
- آخرین گزینه، برای افسانه ادبیات کارگری
- شکست داعش، پیروزی بزرگ برای مناسبات اقتصادی امپریالیستی
- وحشت نولیبرال ها پس از چند روزه ی توفانی دی ماه
- فروپاشی بنیادهای نگرش نولیبرالی و ایمان کور حاکمیت در ایران به آن
- انتخابات استصوابی
- اطلاعیه اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران
- بازتاب ده روزِ انفجاری دی ماه
- سه نما از زندگی کارگران ایران در حاکمیت نولیبرالی
- حداقل دستمزد
- بحران اجتماعی- اقتصادی، پس از فروکشی آن
- آغاز بحرانی آشتی ناپذیر
- کودتاها، برای خصوصی سازی
- ترس و وحشت از …؟!
- یورش همه جانبه حاکمیت سرمایه داری مالی وطنی به کار مزد کارگران
- برجام دوم- ابرچالش های اقتصاد ایران کدامند؟
- بازنگری در قانون اساسی کشور تغییر نظام ریاستی به پارلمانی و حذف ریاست جمهوری
- یورش اندیشه های طبقه متوسط به فلسفه علمی زیر پوشش مارکسیسم
- نبرد فرد با ساختار اقتصادی امپریالیستی
- روند سرکوب کارگران با کدامین اصول قانونی؛ اصول شرع، قانون اساسی یا قوانین بازار آزاد ؟!!!
- آیا بورژوای ملی در این مقطع تاریخی متحد کارگران ایران است؟
- در پوست میش
- آمار واقعی بیکاران کشور و آزاد سازی دستمزد کارگران
- پرسش از رییس جمهور و پیشنهاد کارگران پروژه ای ایران
- برآیند انتخابات از نگاه برخی کارگران پروژه ای ایران؛ خطاب به حاکمیت
- حمایت یک رسانه امپریالیستی- نولیبرالیستی از یکی از دو جناح رقیب در انتخابات ریاست جمهوری
- مبارزات انتخاباتی با شعار های پوپولیستی
- کارگران ایران و روز کارگر
- انتخابات استصوابی و حذف تدریجی قانون اساسی و کار
- شعارهای سال، مفاهیمی کلی برای اجرا ؟! یا ابزاری برای گردآوری آرای مردم؟
- کارگران از نگاه دولت، تلویزیون پست مدرنیستی جمهوری اسلامی و نمایندگان مجلس
- فرار سرمایه های ملی؛ صنعتی – فنی
- مجوز وزارت صنعت به شرکت های هرمی، برای کاربردی کردن اقتصاد مقاومتی!!!؟
- کار مزد 96
- دولت های پس از جنگ درلباس روحانیت و مرده ریگ سردارِنولیبرالیستی
- پیشنهاد برخی کارگران و نیروی کار پروژه ای ایران، به دولت و کارگران
- پدیده ترامپ، فرآیند یک فروپاشی
- رکود و تورم، قدرت خرید جامعه و کارگران خلع سلاح شده ی ایران
- تعدیل ساختاری و ورشکستگی صندوق های باز نشستگی
- بازتاب وجود مناطق آزاد تجاری– صنعتی
- اقتصاد مقاومتی؛ نوزادی که مرده به دنیا آمد
- برخورد ارزش ها
- شورا های کارگری دولتی ولایحه اصلاح قانون کار
- اطلاعیه نیروی کار پروژه ای ایران: کارگران و قانون زدایی
- شکست انقلاب آلمان
- رهنمودهای بی بی سی برای «چپ های نو و مدرن» در ایران
- اطلاعیه: لایحه اصلاح قانون کار یا پیروزی کودتا علیه قانون اساسی ایران
- آزمون بزرگ خلق کُرد
- تماشاچیان حرفه ای
- باغی پُر بار و باری، تازه تر از تازه ی ارشاد
- کارگران بردگان مدرن؛ در نظامی وابسته به نگرش صندوق بین امللی پول
- 7 منطقه ویژه و 12 منطقه آزاد با قید یک فوریت، به تصویب مجلس رسید.
- طعم تلخ آزادی
- سرمایه داری مالی و درک دولت های پس از جنگ از آن
- شعری از فلزبان
- چند شعر از فلزبان
- سر انجام بانیان دانش و خِرَد، در سیر تحولات اجتماعی
- شعری از فلزبان
- برخی مبانی تاریخ نگاری نولیبرالیسم
- شعری از فلزبان
- بیانیه کانون متحد کارگری «کمک» به مناسبت روز جهانی کارگر
- درخواست کارگران از ریاست دولت
- چند شعر از فلزبان
- نفرين شده ی خدای سرمايه
- سه شعر از فلزبان
- دو شعر از فلزبان
- کمدی نهادهای قومی در پروژه های نفتی
- طبقه میانی
- هشت مارس روز جهانی زن را گرامی می داریم.
- دو شعر از فلزبان
- به یاد زنان اسطوره ای نبردهای طبقاتی
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- بیکاری در غرب ایران
- اطلاعیه مشترک انجمن صنفی صنعت گران عسلویه و اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران
- كارگران، زحمتكشان، مردمِ ايران!
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- بن بست اعتصابات کارگران قرارداد موقت پارس جنوبی و خلاقیت های سرمایه داران اسلامی- وطنی
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- یک شعر از فلزبان
- دو شعر از فلزبان
- بحران مسکن، بیکاری و سر نوشت وال استریت
- انگیزه بیشتر برای به کارگیری نیروی کار جدید !!!؟
- پیشنهاد بی شرمانه
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان
- قلبِ فروزانِ سه مشعل آذر
- شعری از فلزبان
- در جستجوی مراد
- سه شعر از فلزبان
- دو شعر از فلزبان
- پلیس خصوصی و کارگران
- شعری از فلزبان
- «آی گرسنگی! تو چقدر پر زوری»
- شعری از فلز بان
- چند شعر از فلزبان
- دو شعر از علی یزدانی
- حمله مسلحانه به خوابگاه کارگران در نخل تقی
- در پارس جنوبی
- روابط کار، قراردادهای کار و مقررات تامین اجتماعی
- شکست نولیبرالی در ایران
- شعری از فلزبان
- با اعتراض به وضع موجود روز جهانی كودك را گرامی بداريم
- دانش و خرافات در یک همزیستی
- چند شعر از فلزبان
- شاهرخ زمانی از فعالان سندیکایی و از رهبران جنبش کارگری در زندان درگذشت.
- چند شعر برای شاهرخ زمانی
- کارگران خشمگین
- آپارتاید قومی – دینی در مناطق آزاد تجاری– صنعتی چاه بهار و پارس جنوبی
نوشته های قدیمی تر
- درباره کانون متحد کارگری «کمک»
- سه شعر از فلزبان
- نفرين شده
- بيانيه اتحادیه نیروی کار پروژه ای به مناسبت 11 ارديبهشت 93
- کاش می شد جهان را بین همه قسمت کرد
- به یاد هیئت مدیره و اعضاء سندیکای کارگری پروژه ای آبادان
- مبارزه یک زن در ساختار فئودالیسم
- دستورالعمل های کار در مناطق ویژه اقتصادی
- 72.6 = 2.4 – 75
- برخی دشواری های یک فعال کارگری
- حدیث
- قتل كارگران معدن سوما در تركيه را محكوم مي كنيم.
- دهه سرنوشت ساز اقتصاد ایران
- دولت یازدهم، کارگران و دستمزد
- سه شعر از فلزبان
- چتر ساده ی دسته چوبی
- چند شعر از فلزبان
- به مناسبت 12 ژوئن روز جهاني لغو كار كودك
- گزارشي از نقش تعدیل ساختاری و خصوصی سازی در گستره ي آموزش و …
- رود
- ریاست محترم و نمایندگان مجلس شورای اسلامی
- 2000 کارگر پارس جنوبی اعتصاب کردند.
- روند قانون زدایی در بازار کار، یا بردگی کارگران در ایران
- سا لــــی کــه نکـــو ســــــت از بهــارش…
- آنان ابتدا چراغ هایمان را دزدیدند
- وقتی وزارت کار آچمز می شود
- تحریف مفاهیم برای سود بیشتر
- مسخ همه سویه
- طرح
- دل نوشته ای کارگرانه
- ایمنی کار
- شعر فلزبان
- بيا و نغمه ز صبح و سحر كنيم آغاز
- توهم آباد فون هایک
- دريغ
- قاف قانون
- نارسایی های قانون کار و تامین اجتماعی
- محمد عمر
- چند شعر زنده یاد احمد حیدر بیگی
- چند شعر از فلزبان
- آی گرسنگی، تو چقدر پر زوری!
- کانون متحد کارگری «کمک» از خواست به حق کارگران معترض ایران خودرو حمایت می کند.
- دو شعر از فلزبان
- سه شعر از فلزبان
- چند شعر از فلزبان
- ﻧﯿﺎﻣﻮﺧﺘﯿﺪ ﻫﻨﻮﺯ/ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺎﻟﺠﻮ
- ضرورت مدیریت نمایندگان واقعی کارگران بر سازمان تامین اجتماعی
- دو شعر از فلزبان
- کارگران و مبارزه طبقاتی
- مارکسیسم نوین یا مارکسیسم بازاری
- دو شعر از فلزبان
- دادنامه ای برای حمایت از حقوق کارگران به طور عام و کارگران پروژه ای به طور خاص
- چند شعر از فلزبان (عبدالله وطن خواه)
- باور به حقوق بشر در فرهنگ باستانی مردم ایران
- چند شعر از عبدالله وطن خواه «فلزبان»
- شورای تعیین مزد؛ واقعیت یا توهم
- سه شعر از فلزبان
- هجوم به دستمزد طبقه ی کارگر
- میلاد درویش را آزاد کنید.
- روز جهانی زن؛ زمستان ۱۳۹۳
- شعری به مناسبت هشت مارس
- نقش کارگران نفت گر ایران در ملی شدن صنعت نفت
- دو شعر از فلزبان، با دغدغه ی تعیینِ دستمزدِ ۹۴
- باز فلزبان باز دستمزد
- شعری از فلزبان
- شعری از فلزبان به بهانه ی سال نو
- شعری از فلزبان برای «لوزان»
- تجاوز به حریم قانون اساسی
- شعری از فلزبان
- به اولِ ماهِ مه
- پس از 45 سال کار؛ بازنشستگی در ساختار تعدیل ساختاری و خصوصی سازی «جمهوری اسلامی»
- به مناسبت اول ماه مه روز کارگر
- شعری از فلزبان
- به اول ماه مه
- قهرمان طبقه ی کارگر
- اول ماه مه، روز جهانی کارگر را گرامی می داریم
- برادران ما را آزاد كنيد
- دو شعر از فلزبان
- شعری از فلزبان
- سرمايه داران خواسته ي خود را با سازماندهي خانه ي كارگري ها، از زبان كارگران مطرح مي كنند
- شعری از فلزبان
- سه شعر از فلزبان
- «اتحاديه نيروي كار پروژه اي ايران»، تحركات ضد كارگري خانه ي كارگر را محكوم مي كند.
- شعری از فلزبان
- یک طرح
- نامه ی سر گشاده ی یک نیروی کار پروژه ای به…
- چند شعر از فلزبان
- سه شعر از فلزبان
- چکیده ای از جنبش کارگری جهان
- اعتراض خبرنگاران بخش کارگری ایلنا به سیاست های ضد کارگری مدیریت ایلنا، خانه کارگر و وزارت کار
- سه شعر از فلزبان
- گزارشی از کارگاه 7000 نفری کارگران پالایشگاه ستاره خلیج پارس، بندرعباس
- اعتصاب در پالایشگاه ستاره خلیج پارس بندرعباس
- روند اعتصاب کارگران پالایشگاه ستاره خلیج پارس
- پایان اعتصاب در پالایشگاه ستاره خلیج پارس
- چند شعر از فلزبان
- سركوب زحمتكشان فرهنگی و معلمان معترض، چراغ سبز به امپرياليسم است.
- شرایط دشوار و غیر انسانی در شهرک کارگری پالایشگاه ستاره خلیج پارس بندرعباس
- چند شعر از فلزبان
- دو شعر از فلزبان
- داخل گود
- گالری کار (21 عکس)
- یک اعتصاب موفق
- دو شعر از فلزبان
- آپارتاید قومی – دینی در مناطق آزاد تجاری– صنعتی چاه بهار و پارس جنوبی