استثمار مضاعف بازنشستگاِن پروژه ای، قرارداد موقتی ها

11 امرداد ماه 98
کارگران پروژه ای، کارگرانی صنعتی هستند که تولیدشان کارخانه های صنایع مادر مانند پالایشگاه ها، پتروشیمی ها، نیروگاه ها و دیگر صنایع تولیدی کشوراست. ولی تهاجم مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی سازی از سه دهه پیش تا کنون در ابتدا، تنها این گروه از کارگران را شامل می شد. برغم افشاگری های اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران و درگیری های قانونی با این مناسبات در تبریز، بوشهر، و کشتی سازی بندر عباس، به دلیل سکوت دیگر بخش های کارگری، مناطق آزاد تجاری – صنعتی توسعه یا فت و دولت اصلاح طلب (خاتمی) کارگاه های زیر ده نفر را هم از شمول قانون کار خارج کردند تا نشان دهند در عمل چیزی به نام اصول گرا یا اصلاح طلب وجود خازجی ندارد و همگی سر و ته یک کرباسند. مشتی دلال و غارت گرند که در سنگر عقیدتی که مردم به آن باور داشتند، منافع حریصانه خود را پاسداری می کنند.

پرسش ها و باورهای مردم در زمان شدت گرفتن بحران های اقتصادی- اجتماعی

3 مرداد ماه 98
شدت بحران های اجتماعی – اقتصادی برای کارگران و دیگر زحمت کشان شهر و روستا و حتا طبقه متوسط جامعه به مرزهای غیر قابل تحملی رسیده ولی وجود انواع متنوع نهاد های امنیتی و سرکوب د د منشانه اعتراضات مردم، باعث اوج خفقان و درون ریزی اعتراضات مردم شده است. نفرت از شرایط موجود، در شرایط مسخ توده ی پراکنده وبدون تشکل، همراه با عدم شناختی علمی – طبقاتی از سیر تجولات اجتماعی، برخی ازمردم را به واکنشی منفی و ضد منافع خود تبدیل کرده است. اگر پس از حرکت بزرگ دیماه 96 اعتراضات وفریاد کوچکی در گوشه و کنار شنیده می شود هسته اصلی و همیشگی آن راهمان چند روشنفکر و فعال سیاسی باقی مانده از روزهای اول انقلاب تشکیل داده است که جان بر کف در میان مردم میدان را رها نمی کنند و برغم پراکندگی و شکاف ژرفی که در میان خود دارند، در کنار هم فریاد می زنند ولی حاظر نیستند با هم همآهنگ و متحد شوند، در حالی که در هر مناسبتی می بینند بیشتر آنها هستند که پر تلاش در کنارهم قراردارند و اجتماع اکثرا از آنها تشکیل شده است، برغم فاصله بعیدی که ازهم دارند. از سوی دیگر اکثرمردم تحت تاثیر رسانه های ماهواره ای، که امروزه بیشتر مورد استقبالل و اعتماد مردم است تا رسانه های داخلی، از این رو دروغ های آنها را باور دارند ودر این سمت اگر بر حسب اتفاق راستی هم بگویند تا رسانه های آن سوی آب آن را تایید نکنند!!

اتحاد در سازمان های صنفی در شرایط فعلی

6 تیر ماه 98
در مقابل یک ساختار اجتماعی با نهاد های بیشماری که نه به مدنیت باور دارد ونه برای حقوق شهروندی ارزشی قایل است وتنها منافع یک اقلیت استثمارگر را حمایت می کند،هر تشکلی که قصد داشته باشد، منافع ش را پاس بدارد. می باید عللاوه برایجاد یک سیستم متمرکز ولی دموکرات به اتحاد با دیگر نیروهای اجتماعی که با آنها منافع مشترک دارند بیندیشد. زیرا همه سازمان های صنفی برای بقای و قدرت چانه زنی در مقابل حاکمیت خود محور به این اتحاد نیازمند هستند. معمولا در چنین ساختارِدرعمل انحصار طلب و متکی به نیروهای » خودی»، احزاب، گروه های سیاسی و آزادی اندیشه نمی توانند وجود خارجی داشته باشند از این رونمی تواند در این شرایط موضوع گفتگوی ما باشد. در این صورت اتحاد تنها در میان سازمان های صنفی مورد نظر ماست. لذا در سازمان های صنفی که به این ضرورت رسیده اند، پیش از هرچیز این مسیله مطرح می گردد که اتحاد با کی و برای کدامین برنامه و هدف؟