نبرد آزاد اندیشی و خودکامگی مذهبی

یکم دیماه 97
کانون متحد کارگری
دوستان عزیزی به شیوه نگارش من ایراد گرفته اند واعلام داشته اند: » شما با بهره گیری از واژه هایی مانند رویه، درود، درون مایه، سرشت و به طور کلی واژه هایی که رنگ وبوی ایرانی دارد، در واقع » پان پارسی» را رواج می دهید و این نژاد پرستی است. » با احترام به نظر این عزیز یا عزیزان ، چون در مقالات پیش از این من، نژاد پرستی و قوم گرایی را نفی کرده ام وبا توجه به این که در مقالات من، جهان بینی من (باور به فلسفه علمی) برای همه قابل درک است و این جهان بینی، نژاد پرستی و قوم گرایی را نفی می کند و با آن در تضاد است. با توجه به همه ی این واقعیت ها،آیا برای من هم این حق می تواند وجود داشته باشد که از واژه های استفده کنم که ریشه در زبان مادریم دارند؟! از این رو من تصور می کنم، من هم برای خودم می باید این حق را قایل باشم که به زبان مادریم واژه هایی را به کار ببرم که از نظر معنا، زیبایی و رسایی ایرادی ندارند. باز از این عزیز منتقد سپاس گذارم که این یاد آوری را نموده اند.

ترفندهای فریبنده سرمایه داری در نبرد طبقاتی

26 آذر ماه 97
کانون متحد کارگری
امروز در مبارزات طبقاتی کارگران ایران شاهد روندی هستیم که در عمل با واقعیت مبارزات چنش کارگری فاصله بعیدی دارد و بیشتر فرم و شکلی از ایدیولوژیِ دشمن طبقاتی کارگران را به خود گرفته است. در هر برهه از فراز و نشیب نبرد طبقاتی شاهد اوج گرفتن تبلیغات در اطراف یکی از رهبران کارگری می شویم. تبلیغاتی که به گونه ای سازمان دهی می گردد که با کمی دقت می توان چهره پلید سرمایه را در آن روند مشاهده کرد. واقعیت مبارزات جنبش کارگری در ایران و جهان مبارزه ای جمعی است، نه مبارزه فردی یک کارگر. بدون انکار شخصیت های مبارز و اثر گذار جنبش کارگری باید به این واقعیت توجه داشت که فرد بدون جمع، بدون تشکل سازمان یافته کارگران، ارزش هایش به سرعت به وسیله سیستم سرمایه خنثی می شود و به گونه ای فیزیکی از دور مبارزات ترد می گردد. متاسفانه برخی تبلیغات که در اطراف برخی از فعالان و یا نمایندگان کارگران صورت می گیرد دارای محتوای فرد گرایی است، که الگوی باورهای سرمایه داری است. درون مایه ای که به جای برجسته کردن نقش کلیدی مبارزات سندیکایی روی فرد متمرکز می شود و از او یک » مراد» می سازد که با نگرش قرون وسطی مبارزان مساوات طلب دوران فیودالیسم هم خوانی دارد. الگویی که یک کارگر مبارز باید بدان باور داشته باشد، تشکل جمعی کارگران است نه یک فرد.

حاشیه های جنبش گارگری در ایران

2 آذر ماه 97
بی مسیولیتی های حاکمیت نولیبرالی در ایران در قبال ستم طبقاتی که به وسیله سرمایه داری وطنی کاربردی می شود و مزید بر آن، عوارض تحریم های امپریالیستی آن هم با وجود حاکمیت دولت هایی با مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی سازی دراین شرایط بحران چهانی، بار همه ی این شرایط نا به هنجار و درد ناک را به روی دوش کارگران و حقوق بگیران و کشاورزان ایرانی انباشت کرده است. در این وضعیت ضد انسانی، برغم سرکوب معترضین توسط نهاد های دولتی، چون کارد بی داد، به استخوان رنجبران رسیده است، باز مردم بدون وحشت از عواقب اعتراض شان هر بار از یک گوشه این سرزمین نولیبرال زده، به حمایت از کارگران و دیگر زحمتکشان ستم دیده، به خیابان ها می ریزند و هم صدا با کارگران، بیداد را به چالش می گیرند. این بار مردم در شوش و اهواز همراه کارگران هفت تپه و گروه ملی فولاد به خیابان ها آمده و ساختار نو لیبرالیستی را به چالش گرفتند.

حاشیه ای بر کتابِ بازخوانی انگلس اثر جان ریز

24 شهریور ماه 1397
» . . . سخن قلم را لختی بر شور بختی مردمی که در فلات ایران طی هزاران سال ستم شاهی خون آلود را کشیده اند، بگریانم . . . زیرا روند » آدمی شدن» روندی است که طی هزاران سال در تکامل مدنی جوامع بشری تحقق می پذیرد و تا زمانی که این روند به سر انجام نرسد ( که خود نظام اجتماعی باید به این تحقق کمک کند) خرد و هم بستگی مقهور شهوات درنده خویانه است.»
احسان طبری در کتاب نیمه تمام تاریخ بیهقی
شرایط پیچیده و حساسی است در پیچی تند و سرنوشت سازِتاریخی قرار گرفته ایم، آن هم در شرایطی که چشمان خیل بزرگ مسخ شدگان باورهای سنتی، در دیکتاتوری هایی که نزدیک به یک صدسال پس از انقلاب مشروطه ایران، هم چنان جهان بینی طبقه کارگر ایران را آماج تحریف های بدون استناد خود قرار می دهند. جوانان نا امید از باورهای » نابِ» حاکم، جستجوگرِ نگرشی، تشکل و باوری هستند که در آن فعال شرکت کنند.

بیانیه کانون متحد کارگری «کمک» به مناسبت روز جهانی کارگر

گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگران

اعتراض طبقاتی زحمت کشان جهان در اول ماه مه -روز جهانی کارگر- کتابی ست که ، همه ساله به ما می آموزد که ما کارگران، دارای نیرویی جهان گیر هستیم. نیرویی که اگر در ارتباطی مداوم و سازمان یافته قرار گیرد، هیچ قدرتی را یارای رو در رویی با آن نیست. طبقه کارگر در این روز به رغم محدودیت های بی شمار برای به صحنه در آوردن همه ی قوای خود، باز هم هراس بر دل صاحبان سرمایه و حامیان و نمایندگان سیاسی شان در قدرت می اندازد. همین هراس است که صاحبان قدرت را بر آن می دارد تا امکان این مانور طبقاتی را از کارگران سلب کنند.

هشت مارس روز جهانی زن را گرامی می داریم.

«چگونگی زیست زنان، تابلوی گویایی از وضعیت دموکراسی در هر جامعه است.»

زنان نیمی از جمعیت جهان هستند. نقش تعیین کننده شان در تولید و باز تولید هر آنچه مورد نیاز زیست اجتماعی آدمی ست انکار ناپذیر است. با این وصف، حقوق پامال شده ی زنان در طول تاریخ، به رسمیت شناخته نشد مگر با مبارزه ی پیگیر جمعی و متشکل. روز جهانی زن یکی از نقطه عطف های این مبارزه ی پیگیر زنان در باز پس گیری حقوق انسانی شان است.

كارگران، زحمتكشان، مردمِ ايران!

در آستانه ی سال نو و طبق معمول همه ساله، تعیین حداقل دستمزد برای سال 95 نگرانی هایی را برای ما کارگران ایجاد کرده است. چرا که امسال بر اساس برنامه ششم توسعه قرار شدهاست برای رفاه حال کارگران!!! حمایتهای همه جانبه از سرمایه داران به عمل آید و علاوه بر تسهیلات و وامهای ارزان قیمت به کارفرمایان، معافیت مالیاتی قابل توجهی نیز به سرمایهداران بدهند و دست کارآفرینان!!! را در اخراج کارگران بازتر نمایند و همچنان با تداوم قراردادهای موقت و سفیدامضاء موضع کارگران را در مواجه با سرمایه ضعیف و ضعیفتر نمایند.

پیشنهاد بی شرمانه

هر دم از این باغ بری می رسد!
در شرایطی که حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار (۷۱۲ هزار تومان) حتی توان تامین هزینه های ۱۰ روز اول هر ماه نیروی کار را ندارد سازمان مدیریت در پیشنهادی بی شرمانه به دنبال دریافت موافقت مجلس برای پرداخت ۷۵ درصد حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار برای نیروی کار زیر ۲۹ ساله‌است. گویا سازمان مدیریت غیر از افزایش سود سرمایه داران هیچ دغدغه ی دیگر برای مدیریت کلان کشور ندارد.
در شرایطی که نرخ بیکاری زیر ۲۹ ساله های کشور بیش از ۲ برابر نرخ عمومی بیکاری در کشور است و بیش از ۹۰ درصد شاغلان هم با قرار دادهای کار موقت در معرض بیکاری و نا امنی شغلی هستند سازمان مدیریت و دولت با چه انگیزه ای غیر از بازگذاشتن دست کارفرمایان برای اخراج شاغلان و استخدام زیر ۲۹ ساله ها به چنین پیشهادی رسیده اند؟
البته با توجه به فقدان آزادی تشکل های مستقل طبقاتی کارگران و سرکوب هر نوع تلاش کارگران از طرف دولت است که کارفرمایان و مدیریت سیاسی پشتیبانشان به خود جرات می دهند تا با لگد مال کردن حقوق ابتدایی طبقه ی کارگر به این طبقه ی رنج دیده دهن کجی کنند.

با اعتراض به وضع موجود روز جهانی كودك را گرامی بداريم

با تاسف فراوان، كودكان به رغم داشتن روز جهاني، روزگار خوبي را در جهان تجربه نميكنند. بحران هاي اجتماعي ناشي از نظام هاي مبتني بر تبعيض و استثمار و جنگ، گروه بزرگي از كودكان جهان را از ابتدايي ترين حقوق خود محروم كرده است. محروميت از آب آشاميدني سالم، محروميت از تنفس در هواي سالم، سوء تغذيه، محروميت از سرپناه مناسب، محروميت از آموزش و بهداشت با كيفيت، محروميت از شادي و بازي و محروميت از همه ي حقوق كودكي از جمله صلح و آرامش و زندگي در محيطي صميمي از دردناك ترين تجربه هاي اكثريت كودكاني است كه به رغم ميل خود به دنيا آمده اند.

شاهرخ زمانی از فعالان سندیکایی و از رهبران جنبش کارگری در زندان درگذشت.

شاهرخ زمانی از فعالان سندیکایی و از رهبران جنبش کارگری در زندان درگذشت.

این خبر کوتاه وقتی معنای واقعی خود را نمایان می کند که به خبرهای این چنینی روزهای اخیر توجه شود. ابلاغ حکم نه سال زندان برای فعال سندیکایی کرد محمود صالحی و نیز بازداشت فعالان صنفی معلمان و تهدید و تحدید فعالان کارگری و کارگران فعال باعث می شود که خبر مرگ شاهرخ زمانی، تبدیل به زنگ خطر برای کارگران و همه ­ی زحمتکشان باشد. واقعیت این است که با آغاز تفاهم و دوستی علنی دولت، با امپریالیسم و هجوم غارتگران اروپایی و امریکایی برای سرمایه ­گذاری در بازار بکر ایران این­گونه حوادث، اموری قابل پیش بینی بود. منطق دوستی با امپریالیسم و دشمنی با زحمتکشان، هموار کردن سود انحصاراتِ امپریالیستی و خصوصی سازی اموال عمومی و آزادسازی اقتصاد، با ناهموار کردن زندگی و آزادی زحمتکشان و کارگران ارتباط تنگاتنگی دارد.

مادام که سرمایه ­داری و بویژه سرمایه­ های خارجی در این جامعه آزاد است شاهرخ زمانی­ ها و دیگر کارگران آزادی نخواهند یافت، حتی اگر بیرون از زندان باشند. زندان فقر و بیکاری، زندان بی پناهی و گرانی و محرومیت از نیازهای ابتدایی دست­ کمی از زندان ­های اوین و گوهردشت ندارد. تنها با متشکل شدن در سازمان های صنفی و طبقاتی می توان و باید جلوی تکرار مرگ شاهرخ­ ها و زندانی شدن زحمتکشان در زندان فقر و محرومیت را سد کرد.

کانون متحد کارگری «کمک»

سركوب زحمتكشان فرهنگی و معلمان معترض، چراغ سبز به امپرياليسم است.

امروز هزاران معلم زحمتكش قصد داشتند در اعتراض به دستگيري دبير مستعفي كانون صنفي خود آقاي اسماعيل عبدي در مقابل مجلس اعتراض كنند اما نيروهاي امنيتي، پيش از معلمان منطقه را قرق كرده و اجازه تجمع اعتراضي مسالمت آميز به معلمان ندادند.
با فراخوان كانون صنفي معلمان، گروه كثيري از معلمان از دور و نزديك به مقابل مجلس آمده بودند تا ميزان تفاهم اهل قدرت با معلمان دلسوخته را بيازمايند. بسياري از معلمان گمان مي كردند، حاكميت و دولتي كه مي تواند با همه قدرت هاي قلدر جهان كه در تحريم مردم ايران سهيم بودند از در تفاهم در آيد حتما اعتراض صنفي و مسالمت آميز معلمان جامعه را نيز بر مي تابد و در بدترين حالت اعتراضشان را بي پاسخ مي گذارد. اما بسياري از معلمان پيش از هر گونه اعتراضي با خشونت دستگير و روانه ي زندان شدند. و اين آزموده را باز آزمودند كه تفاهم با امپرياليسم هرگز به نفع زحمتكشان نبوده و نخواهد بود. و هر چه نزديكي به امپرياليسم جدي تر باشد سركوب زحمتكشان خشن تر خواهد بود.
كانون متحد كارگري «كمك» ضمن باور به اين اصل انساني كه اعتراض به نابرابري از بديهي ترين حقوق انسان است و معلمان در صورت سكوت در مقابل نابرابري علاوه بر محروم شدن از حقوق ابتدايي خود، آموزگارِ زشتي ها خواهند بود، دستگيري هاي اخير را محكوم و از اعتراض معلمان حمايت مي كند و پيگيرانه آزادي زحمتكشان زنداني و فعالان صنفي را خواستار است.
سي و يك تير ماه 94
كانون متحد كارگري «كمك»

سرمايه داران خواسته ي خود را با سازماندهي خانه ي كارگري ها، از زبان كارگران مطرح مي كنند

پس از چندين سال ممنوعيت برگزاري روز جهاني كارگر و در پي گسترش اعتراض هاي كارگري و بحران هاي فراگير معيشت خانواده هاي كارگران و ديگر زحمتكشان، بالاخره امسال به تشكل دولتي خانه كارگر اجازه دادند تا به نيابت از كارگران مراسم محدودي داشته باشند. اما در همين مراسم محدود هم به جاي قطعنامه اي در راستاي مطالبات طبقه كارگر، با مقصر نماياندن گروهي از كارگران، آدرس غلط دادند و به جاي پرداختن به مناسباتي ديكته شده توسط نهادهاي امپرياليستي كه بهره كشي هاي وحشيانه از نيروي كار را دستور كار خود دارد، كارگران افغان را آماج حملات خود قرار دادند. 

روز معلم

1394/02/12
ما كارگران و زحمتكشان، روز معلم را نه به مناسبت هاي تاريخي، كه به مناسبت آموزاندن شيوه زندگي و احقاق حق در زمانِ حال گرامي مي داريم و اين روز را به معلمان فرهيخته و متعهد كشورمان تبريك مي گوييم.

در گير و دار زندگيِ سخت ناشي از بيكاري، گراني مايحتاج و معيشت خانواده، قراردادهاي سفيد امضا و انواع و اقسام طرح هاي ضد كارگري و محدوديت و محروميت ناشي از تعويق دستمزد و اخراج و … كه هر نوع اعتراض پراكنده مان با شيوه هاي امنيتي و انتظامي مواجه مي شود و در مواردي حتي با حكم شلاق مواجه مي شويم، به ما آموختيد كه

برادران ما را آزاد كنيد

1394/02/10
ابراهيم مددي، داوود رضوي و محمود صالحي از فعالان سنديكاهاي كارگري بازداشت شدند. اين بدترين خبري بود كه مي توانست در آستانه ي روز جهاني كارگر منتشر شود. بازداشت اين كارگران فعال و فعالان كارگري در آستانه روز جهاني كارگر دهن كجي به طبقه كارگر ايران و چراغ سبزي به سرمايه داري و امپرياليسم جهاني ست. اين دست اقدامات نمي تواند مطالبات كارگري را متوقف و يا منحرف كند. آزادي اعتراض عمومي به ژرفتر شدن شكاف طبقاتي و رهايي فوري و بي قيد و شرط كارگران فعال، حق بديهي مردم ايران است. ما كارگران پيگير حقوق بديهي خود و آزادي برادران زنداني خود خواهيم بود.

زنده باد همبستگي همه ي كارگران عليه سلطه ي سرمايه
پايدار باد سنديكاهاي مستقل كارگري
کانون متحد کارگری «کمک»

اول ماه مه، روز جهانی کارگر را گرامی می داریم

1394/02/10
كارگران جهان متحد شويد
اول ماه مه، روز  جهانی كارگر است. روز گرامی داشت رزم كارگران جان باخته ايست  كه نويد فردایی روشن را  برای طبقه ی كارگر دادند. روزی كه بايد ضرورت سازمان يابي و وحدت عمل  طبقاتي را با شعار (كارگران جهان متحد شويد) به گوش  همه  كارگران و زحمتكشان جهان رساند. روزي كه  بايد سفره ي خالي ناشي از دسترنج به يغما رفته مان در نظام سرمايه داري را، به عنوان درفش دادخواهي بر افرازيم.
يازده ارديبهشتِ سالِ هزار و سيصد و نود وچهار
کانون متحد کارگری «کمک»

روز جهانی زن؛ زمستان ۱۳۹۳

93/12/17
هشت مارس را گرامی می داریم.
عیار آزادی و برابری در هر جامعه با وضعیت زنان همان جامعه قابل سنجش است.

مرحله ی نوین مبارزه زنان علیه تبعیض های چند گانه، در ٨ مارس١٨۵٧توسط کارگران زن آغاز شد. گروهی از کارگران زن در نیویورک با اعتراض به دستمزد اندک خود دست به تجمع اعتراضی زدند. در این اعتراض که با وحشی گری پلیس سرمایه داری به خاک و خون کشیده شد، درخت دادخواهی کارگران زن با خونشان آبیاری شد. اما این آغاز با تلاش پیگیر فعالان کارگری و برابری خواهان و حمایت جدی آزادی خواهان جهان، در سال ١٩١١ به ثمر نشست و نهایتا روز 8 مارس به عنوان روز جهانی زن تثبیت شد. این درخت تناور، امروز چنان ریشه ای در زمین برابری طلبی یافته که هیچ مبارز آزادی خواهی در جهان را نمی توان یافت که از آزادی دم بزند و از برابری حقوقی و رفع تبعیض از زنان نگوید. چنان که امروزه به حق، میزان دموکراسی و برابری در هر جامعه ای را با وضعیت زنان آن جامعه محک می زنند. یعنی پذیرفته شده که بدون برابری حقوقی زنانِ جامعه، دموکراسی و آزادی دروغی بیش نیست، از همین روست که فعالان کارگری در همه ی جهان برای تحقق اهداف برابری خواهانه و مطالبات آزادی خواهانه ی زنان، نقشی جدی برای خود قائلند.